دوست!دوست!دوست!ندوست!
دوشنبه, ۱ تیر ۱۳۹۴، ۰۳:۱۴ ق.ظ
خوب فهمیده ام که چقدررر تنهام!
کارسختی نبود تنها کاری که باید میکردم این بود که گوشیم راخاموش کنم آن هم به مدت چند روز !
نه تنها کسی نگرانم نیست حتی کسی مرا یادش هم نیست!
چقدر من توقع زیادی دارم از دوستانم!!من باید درک کنم که آنها در دلشان به یاد منند!من باید درک کنم که خودشان هزار جور گرفتاری دارند!اصلا میدانید من زیادی حواسم به آدم های دور وبرم است واین یک عیب خیلی خیلی بزرگ است!
باید من هم کناره بگیرم ازهمه این دوستیها!
فک نکنم کسی حتی سر سوزنی ناراحت شود یا اصلا متوجه شود!اعتراض هم نمیکنم بهشان وحتی اس ام اسی با این مضمون که چقدر بی معرفتی هم نمیفرستم!چون جوابش مشخص است این منم که بی معرفتم این منم که زیاده ازحد توقع دارم از یک "دوست"!
عادت کرده ام به مقصر شدن درهمه جروبحث ها!پس بهتر است خودم را سبک تر ازاین نکنم!حقیقت تلخ است دیگر!!
ولی من رک صوبت میکنم
بعله
دقیقا همینجوریه که میگی. یه واقعیت تلخ